امید زمانی:
اصحاب رسانه همچون عامه مردم روزگار سخت و پرغصه ای را از لحاظ معیشت و کیفیت سپری می کنند. اغلب خبرنگاران مجرب وکارکُشته به سبب مشکلات اقتصادی رسانه ها جذب ادارات و سازمانها شده اند و در روابط عمومی ها روزگار می گذرانند یا به شغل دیگری غیر از عشق و علاقه خود روی آورده اند. غم نان و درد معیشت و البته فضای مه آلود و پرغبار رسانه در خوزستان باعث شده اکثر خبرنگاران و روزنامه نگاران توانمند از کار کردن در رسانه های معتبر استانی محروم شوند تا بدنه مطبوعاتی از افراد مجرب و اهل مطالعه خالی شود. عده اندکی هم که در فضای رسانه ای مانده و فعالیت می کنند با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته و از فعالیت مطلوب و مورد نظرشان فرسنگ ها فاصله دارند.
در عوض اما اشخاصی که سابقه چندانی در عرصه رسانه، خبرنگاری و روزنامه نگاری ندارند، به لطف برخی از افرادی که اشتباهی بر مسند روابط عمومی ها تکیه زده اند وارد عرصه رسانه شده و به جای خبر رسانی، نقد و تحلیل عملکردها به تمجید و تعریف مدیران پرداخته و صندلی های نشست خبری را پر می کنند. غم انگیزتر اینکه این افراد کمترین شاخص ها و استاندارد های شخصیتی خبرنگاران را نیز رعایت نمی کنند و جایگاه و شان خبرنگار را به نازل ترین حد خود رسانده اند. بیشتر این افراد شبه خبرنگار، از نابلدی و ناکارآمدی روابط عمومی ها سوءاستفاده کرده و خود را به عنوان ستون های اصلی خیمهی رسانه استان جا زده و در اغلب بازدیدها و نشست های مدیران حضور می یابند و نهایت عملکردشان انتشار چهار عکس بی کیفیت در فضای مجازی است.
رفتار خام و ناپخته و اغلب درخواست های دون شان خبرنگاری این شبه خبرنگاران به گونه ای است که هر خبرنگار مجرب و کاربلدی را از این جمع فراری می دهد و تا آنجایی که از یک سفر کاری (بازدید از پروژه ها)یا یک نشست خبری به سختی یک خبر منتشر می شود. این جماعت چاکر و کاسب، مسبب گوشه نشینی و تحریریه نشینی خبرنگاران اصیل و اهل مطالعه شده اند.
شوربختانه اینکه اغلب این شبه خبرنگاران همهی هم و غم شان جلب نظر و انتشار عکس مدیران و کارکنان روابط عمومی ها است؛ غافل از اینکه اکثر مدیران راضی با انتشار عکسشان نیستند و از اینکه عملکردشان منعکس شود خشنود می شوند.
در این میان فضای مجازی هم به مدد این شبه خبرنگاران لابی گر آمده تا با راه اندازی یک کانال خبری و تشکیل یک گروه و با حربهی تمجید و تهدید به سان نیاکانشان اما به شکلی مدرن راهزنی و باج گیری می کنند.
این قصه پر غصه به همین جا ختم نمی شود بلکه عجیب تر می شود؛ آنجایی که برخی مدیران روابط عمومی ها با این شبه خبرنگاران همراه می شوند و از آنان به عنوان بازوان توانمند خود بهره می گیرند هم برای چاکری و هم برای حفظ میز!
بدون تردید خبرگاران اصیل، صاحب سبک و دردمند از این فضای مسموم گریزان می شوند.
با این احوال صاحبان رسانه های متعهد و حرفه ای نیز که بر اساس ماهیت حرفه ای خود به تولید محتوا و تحلیل شرایط جامعه می پردازند مورد غضب مدیران به ویژه روابط عمومیهای ناکارمد قرار می گیرند. همین امر سبب شده تا در فضای رسانه ای استان کمتر شاهد نقد های منصفانه، گرهگشا و بدون غرض باشیم.
چنین است که غلط نویسی، حاشیه نویسی و تملق نویسی، جای خبرنویسی و گزارش نویسی اصولی و مبتنی بر استاندارد های خبری را می گیرد و سطح کیفی رسانه تنزل می یابد. چنانچه در نشست های خبری که با حضور مقامات کشوری برگزار می شود شاهد کاهش سطح کیفیت سئوالات می شویم.
چاره کار این است که ابتدا در انتخاب و گزینش مدیران روابط عمومیها دقت نظر بیشتری صورت پذیرد تا به جای به کارگیری شبه خبرنگاران بر خبرنگاران حرفه ای و اهل مطالعه تکیه شود. دیگر اینکه خبرنگاران مجرب، صاحب سبک و با اصالت به میدان آمده و عرصه را بر این میرزا بنویس های متملق تنگ کنند. باور داشته باشیم که توسعه استان از رهگذر نقد منصفانه خبرنگاران و روزنامه نگاران اصیل ممکن می شود.
- شهرام گراوندی
- کد خبر 11732
- 701 بازدید
- بدون نظر
- پرینت