در این که مقام معظم رهبری پیوسته با احترام و ستایش از اقوام ایرانی از جمله اعراب خوزستان یاد کرده جای هیچ گونه تردیدی نیست. اما از سوی دیگر دائما” نسبت به نفوذ جریانات انحرافی یا وابسته به دشمن در اقوام هشدار داده است.
دراین باره باید دانست که اساسی ترین سیاست دشمنان نظام اسلامی در قبال اقوام ایرانی «نفی یکپارچگی ملی» و «ایجاد تفرقه میان اقوام» به بهانه های گوناگون است. چنانچه مقام معظم رهبری در یکی از بیانات خود می فرماید: «یک سیاست خباثت آلودی از آغاز انقلاب سعی کرد اقوام ایرانی را از یکدیگر جدا کند و با بهانه­های مختلف، پیکره ی عظیم ملت ایران را تکه تکه کند. با هر قومی از اقوام متنوع ایرانی، فارس، تُرک، کرد، عرب، بلوچ، ترکمن و لُر، جداگانه یک تلقین شیطانی را در میان می گذاشتند تا دل ها را از هم چرکین کنند. به تهرانی و اصفهانی چیزی می گفتند، به بلوچِ بلوچستانی که من قبل از انقلاب مدتی را در میان آنها گذراندم حرفی می زدند و در کردستان سخن دیگری می گفتند.»[. بیانات رهبر معظم انقلاب درجمع مردم استان کردستان در میدان آزادی سنندج ؛ ۲۲/۲/۱۳۸۸]
دشمنان برای رسیدن به این هدف خود از ابزارهای مختلفی استفاده می کنند. تبلیغات و جنگ روانی یکی از این ابزارها است. در این باره مقام معظم رهبری می فرماید: «دشمنان با تبلیغات خود، با جنگ روانی خود، با تلاش های موذیانه­ی گوناگون خود سعی می­کنند بین صفوف ملت ایران اختلاف بیندازند؛ به بهانه­ی قومیت، به بهانه­ی مذهب، به بهانه­ی گرایش­های صنفی، وحدت کلمه­ی ملت را از بین ببرند.»[ پیام نوروزی رهبر معظم انقلاب به مناسبت حلول سال ۱۳۸۶ ]
درباره­ی برجسته کردن ناسیونالیسم­ های مختلف می­فرماید: «هر جا اقلیتی وجود داشت، به تقویت ناسیونالیزم افراطی قومی آن اقلیت می­پرداختند»[بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار کارگزاران نظام، به مناسبت عید سعید فطر؛ ۲۱/۱۱/۱۳۷۵ ]
و «نفی عامل حقیقی وحدت یعنی دین»، در کنار «امنیتی و نظامی کردن مناطق قومی» و «سوءاستفاده حداکثری از اختلافات مذهبی و قومی» از ابزارهای اصلی دشمنان برای ضربه به وحدت ملی محسوب می شود. در این بین، روشنفکران وابسته نیز به ایفای نقش پرداختند. چنانچه در این باره فرمودند: «اختلافات قومی و ملی ناشی از ملی گرایی افراطی که بیشتر به دست روشنفکران وابسته دامن زده می شود.»[ پیام رهبر معظم انقلاب به مناسبت برگزاری کنگره­ی عظیم عبادی سیاسی حج؛ ۰۴/۰۲/۱۳۷۵]
مطالب بیشتری وجود دارد که در این یادداشت کوتاه نمی­ گنجد. اما چرا درباره­ ی درگیری­ ها و شعارهای قومی و ضد ایرانی و ضد نظام اخیر، دراستادیوم غدیر اهواز و همچنین در تهران از جانب هواداران تراکتور سازی، و یا در تبریز و باز هم توسط  هوادران تیم تراکتورسازی ، مسوولین امنیتی کشور و به خصوص فدراسیون و مجلس شورای اسلامی فکر اساسی نمی کنند؟!
به عقیده­ ی بنده اگر هواداران هر تیمی شعارهای قومی یا ضد نظام بدهند، لازم است که داور، بازی را سه هیچ به نفع تیم مقابل پایان یافته اعلام کند و اگر از هر دو طرف شعار قومی و یا ضد نظام داده شود، لازم است که هر دو تیم از دو تا سه بازی با اعلام باخت محروم شوند.
چنین برخوردهایی باعث می شود  برای  اذهان ساده لوح که شاید نمی دانند  مرتکب چه خطای بزرگی شده اند و ناخواسته بازیچه ی توطئه آفرینی  دشمنان قسم خورده ی این اسلامی شده اند، می تواند  آموزنده و بازدارنده باشد و آنها را  نسبت به اهمیت موضوع آگاه سازد.
نقش رسانه ها و نخبگان اقوام  هم در روشنگری  عمومی  و بخصوص جوانان خام و هیجان زده ، بسیار موثر است.
انشاالله که دیگر شاهد این اتفاقات تلخ نباشیم.