این که چرا می‌نویسیم و چرا باید نوشت، به‌راستی پرسشی است فلسفی و در عین حال حیاتی. کافکا می‌گوید: "نوشتن بیرون جهیدن از صف مردگان است". این جمله شاید بدایت و نهایت نویسنده و نویسندگی را در خود نهفته دارد. نوشتن، آن‌چنان‌که فروغ فرخزاد می‌گوید:"پلی است که از بدایت به نهایت متصل است." این پل، اما، تنها گذرگاهی مکانیکی نیست؛ بلکه خصلتی آیینی دارد که انسان را از سکوت و خاموشی عبور می دهد و به عرصه جاودانگی می‌رساند. نوشتن، در مفهوم ویژه و قابل اعتنایش، در برگیرنده¬ی معنای عمیقی از مسوولیت است؛ مسوولیتی در برابر خود، جامعه، و تاریخ. نویسندگان، روزنامه‌نگاران، و پژوهشگران، با ثبت وقایع و اندیشه‌ها، نه تنها به انتقال دانش کمک می‌کنند، بلکه پلی می‌سازند میان گذشته، حال، و آینده.

قانون جدید حجاب از سوی مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده است؛ و رییس مجلس شورای اسلامی، محمدباقر قالیباف اعلام کرده که این قانون را در همین ماه جاری به صورت رسمی ابلاغ خواهد کرد. در این نوشتار قصد ندارم به جزییات این قانون که در برخی موارد، حیرت آور است بپردازم؛ همچنین مایل نیستم […]

برخلاف تصور بعضي، منظر و بستر زباني نيما براي هرگونه مانور، تنگ نيست. نيما «يک راه» نيست تا سر راست به درون افق فرو رود. شعر نيما از آغاز، پرسش و ديالوگ و حرکت است. او از درهم ريختن اساس هرگونه نحوي، دچار مشکل نبوده، و از روي فهم عمده ناگسستگي فرهنگ بشري و اين اعتقاد که «هر شعري ريشه در شعر ديگر دارد» ـ شايد از بورخس باشد ـ که کار خود را هوشمندانه آغاز کرده و باقي کار را به ما سپرده است.

او فارغ التحصیل رشته هنر از مدرسه هنر جان پاورس امریکا در سال 1359 بود. برای بازی در هامون توسط ناصر چشم آذر به مهرجویی معرفی شده و به سرعت مورد پسند او برای بازی در نقش مهشید قرار گرفت. این گونه بود که او کار خود را در سال 1368 با بازی در فیلم هامون به کارگردانی داریوش مهرجویی آغاز کرد و در سال های بعدی فعالیت خود را با کارگردانان بزرگی چون احمدرضا درویش، بهمن فرمان آرا، مسعود کیمیایی و رخشان بنی اعتماد ادامه داد. بازیگری گزیده کار و سخت گیر و به شدت عاطفی و شکننده.

اگر چه استیکرها ابزاری مفید برای برقراری ارتباط در مکالمات غیررسمی و دوستانه هستند، اما در مباحث جدی، می‌توانند مشکلاتی نظیر کاهش جدیت، ایجاد سوءتفاهم و عدم انتقال دقیق پیام‌ها ایجاد کنند. در موقعیت‌هایی که نیاز به دقت و وضوح و شفافیت بیشتر در انتقال احساسات و اطلاعات است، بهتر است از کلمات و جملات دقیق استفاده شود تا اطمینان حاصل شود که پیام به‌طور صحیح و شفاف منتقل می‌شود.

توسعه را دوباره با معیارها و پارامترهایی که ذکر شد بسنجیم و اگر دیدیم پروژه ای این ویژگی ها را ندارد آن را امری در راستای توسعه ندانیم . خوزستان برای توسعه پتانسیل های فراوان دیگر دارد که می توان به آنها اندیشید .

همه چیز از سخنرانی استاندار جدید خوزستان، موالی زاده، در مراسم جشنواره شکرستان ِ شرکت توسعه و نیشکر و صنایع جنوبی شروع شد. وقتی که استاندار خوزستان، در حضور مهمانان بسیار و خبرگزاریها و رسانهها، اعلام کرد که , ۲۵ هزار هکتار زمین به منظور افزایش کشت نیشکر اختصاص یافت. و سپس در توضیح همین […]

بعد از اینکه کوروش، مادها را شکست داد به سایر مناطق ایران هم لشکر کشید. این لشکرکشی ها با غلبه بر مناطق مختلف همراه بود. مثلا ایلامیها در جنوب غرب ایران مقابل هخامنشیان زانو زدند و پایتختشان یعنی شوش به پایتخت و شهر مهم هخامنشیان تبدیل شد. نکتهی جالب در جریان این لشکرکشی ها، حفظ آرامش بود. کوروش به دنبال خونریزی نبود و اجازه می داد که مناطق تحت سلطهاش همچنان به دین و فرهنگ خودشان پایبند باشند.

آیا هنگامی که انسانی به قول معروف به ته خط می رسد و تصمیم می گیرد قید مهمترین دارایی خود که «زندگی » باشد را بزند در مقام یک «فرد » چنین تصمیمی را اتخاذ می کند ؟ آیا اساسا پدیداری  به نام «فرد » به مثابه یک جزیره تنها در جهان  وجود دارد ؟ […]

دانشگاه‌ آموزش‌محور؛ ماموریت آن آموزش افراد است، در واقع این دانشگاه، نسل اول یا آموزش‌محور است. دانشگاه‌ پژوهش‌محور؛به سمت پژوهش‌هایی می‌روند که برای آنها اهمیت دارد. این تحقیقات ممکن است هم برای حل مشکلات و مسائل خاص باشد و هم نوعی ماموریت آموزشی که استادان و محققین این دانشگاه‌ آن را در راستای ارتقای پژوهش […]

در این كتاب نویسنده علاوه بر آنكه تحت تاثیر زندگی غم انگیز و مذلت بار سیاهانی كه به عنوان برده در مزارع ثروتمندان از پای در می آیند، از حق آزادی آنها دفاع می كند، در حقیقت از تحولات دامنه داری هم كه در اواخر نیمه اول قرن نوزدهم در بسیاری از كشورهای اروپا روی داد، الهام می گیرد تا آنجا كه در بسیاری از موارد از خلال سطور كتاب روح عصیان نسبت به نظام نادرست اجتماعی كشور خودش و كشورهای اروپایی احساس می شود.

... موضوع مورد علاقه پکین پا خشونت نیست بلکه مرگ است؛ به سخن دقیق تر، نگاهی دوباره به زیبایی شناسی مرگ در عالم سینما. قبل از پکین پا، مرگ در سینما یک چیز بود اما بعد از پکین پا چیز دیگری شد. حتا آیزنشتاین نمی توانست چنین ادعای خارق العاده ای بکند. بنابراین پیروزی پکین پا امروزه کاملن نادیده گرفته شده است. مرگ در سینما مرگی پکین پایی شد. تفاوتی وجود ندارد. مرگ تنها موضوع راستین هنر است. مابقی مصنوعاتی استادانه هستند. سینما خود چیزی مرده است، یک شی ء بی جان با توهم زندگی. بیننده تنها ابزار احیا و رستاخیز آن است. بدین لحاظ، مرگ برای سینما ضروری است...

بهترین فیلم (پکین پا)که از لحاظ مضمون و تکنیک، اوج کار اوست. این گروه خشن یک وسترن ناب با قراردادهای خاص پکین پا در وسترن سازی، اثری است درخشان و قابل بحث. فیلم مرثیه ای است بر غرب از دست رفته و مردان واقعی و در عین حال پیشگویی حزن آمیز از دنیای خونباری که به کودکان به ارث می رسد. درتمامی فیلم های پکین پا، دسته وحشی ببش از بقیه بیانگر اندیشه اوست. وحشی گری در مکالمه و هیجان فیلم، موجی جدید از ارائه خشونت را پدید آورد که از آن پس به طور برجسته و حیرت آوری تکرار شد. سینمای جدید به طور تعجب آوری به شرح و ترسیم خشن تری از غرب نیاز داشت که درآن باید به چشم دیگری به یاغیان نگریسته می شد و خشونت نیز به شکل دردناک تجسم می یافت.

در ظاهر چنین به نظر می آید که پکین پا ( که من خوش می دارم پکین پاه بنویسمش ) موجودی خشن و آنارشیست و ضد قانون است. فیلم های وسترنش از جنس و جنم ویژه ای است که با آثار جان فورد، آنتونی مان، دلمر دیوز، ویلیام ولمن، جان استرجس، باد باتیچر و هوارد هاکس فرق دارد. آثار پکین پاه، به مثابه مرثیه است. مرثیه ای تلخ بر پایان یک دوره که جذابیت های منحصر بفرد خودش را داشت و در آوردگاه ظهور و پیدایش ماشین و موتور، کمرنگ و بی اثر شد و به پایان راه رسید. مرثیه ای بر تنهایی مردانی باشکوه و به طور عام اهل رفاقت تا زمان مرگ.

خیلی ها معتقدند سینمای اروپا و روسیه در دهه ۲۰، سهم بزرگ تری در شکل گیری ستون های هنر سینما دارند و سینمای امریکا به لطف مناطق سرسبز هالیوود که فورا به بهشت استودیوهای بزرگ بدل شد و به سردستگی دیوید وارک گریفیث، تنها بستری را آماده کرده بود تا سینمای اروپا آن را توسعه […]

وسواس بیمارگونه ی بعضی از مردم در مورد اسپویلرها, بتازگی کاسه صبرم را لبریز کرده است. چنین چیزی تنها در میان سینماروها (رایج) نیستخیلی از طرفداران ادبیات داستانی نیز به آن مبتلایند. در سری که به یکی از چت روم های تامس پینچون زدم,که از قضا با خواندن اخیر پیش از انتشار ”روز ستیز“ مصادف […]