شما اینجا هستید
فرهنگی » واقعیتی به نام شبکه های مجازی

  شکی نیست که در دنیای مجازی مجازی واژه ورود ممنوع همه جا کاربرد ندارد,خصوصاً زمانی که دامنه فعالیت ها فرهنگی, اجتماعی و با توده مردم سرکار داشته باشد، اگر حین رانندگی با سرعت زیاد حرکت کنید منجر به تصادف خواهد شد و یا با به دست گرفتن چاقو می توان میوه خورد و یا بر خلاف آن وسیله ای جهت قتل باشد , بسیاری از شبکه مجازی می توانند علمی و تاریخی و تحلیلی  باشند که می توان با دیدن آن ها معرفت و دانش کسب کرد یا از اخبارگوناگون جهان مطلع شد و به قضاوت نشست,زیرا قرار نیست کلیه اخبار و وقایع دنیا را از دیدگاه رسانه های داخلی به تماشا نشست.
خلاصه کلام این که از هر ابزار و تکنولوژی می توان سوء استفاده یا حسن استفاده نمود و این بستگی به فرهنگ عمومی جامعه و تربیت و آموزش های لازم خواهد داشت, فرهنگ عمومی در جامعه نتیجه کنش های متقابل هزاران عامل ریز و درشت است که قطعاً حکومت ها و دولت و خانواده و سیستم های آموزشی و رسانه ای و …. نقش زیادی بر آن دارند. طی سال های اخیر در کشورما شبکه های اجتماعی توسط آحاد جامعه خصوصاً جوانان اقبال زیادی داشته است. شاید به دلیل ساده بودن لایه های اجتماعی و در نبود و کمبود صدها انجمن و صنف تخصصی و سازمان های مردم نهاد و امکانات تفریحی و رفاهی در زمینه های مختلف علمی،فرهنگی،اجتماعی،ورزشی و دیگر موارد و همچنین اوضاع اقتصادی و معیشتی و البته محدویت های جنسیتی, بسیاری از جوانان به شبکه های اجتماعی روی آورده اند تا خود را در معرض دید و هم آوایی و هم نوایی قرار دهند و به نوعی در بطن جامعه باشند, زیرا به راحتی می در همه اوقات شبانه روز می توانند با فامیل، دوستان اختصاصی یا گروهی و اجتماعی خود ارتباط داشته و مطالبی را به اشتراک گذاشته و نظر داده و گپ و گفتگو نمایند.
البته در همین شبکه های اجتماعی تقریباً فرهنگ خاص خود به وجود آمده و هر فردی در مسلک افرادی قرار می گیرد که از لحاظ دیدگاه و طرز تفکر به آن ها نزدیکی و قرابت دارد.طی سال های اخیر با تشکیل صدها گروه و محفل ادبی ، فرهنگی، هنری و منطقه ای و شهری،سیاسی، علمی و… جای خالی این نهادها پر شده و تا حدودی موجب تعالی و ارتقای دانش و فرهنگی عمومی کاربران شده است.البته هستند گروهها و افرادی که به فعالیت های خارج از عرف و فضایل اخلاقی,سیاسی و اجتماعی مشغول هستند که باید توسط نهادهای ناظر مرتب مورد رصد و بررسی قرار گرفته و پایش شوند و چنانچه لازم باشد اقدام لازم و متناسب را بعمل آورند.
اگر از خیل عظیم کاربران شبکه های نظر سنجی شود به راحتی قابل رویت است که طی این سال ها فرهنگ استفاده از این شبک ها بهتر شده و مطالب مفید بیشتری ارائه می شود و در بعضی موارد سیستم های خودسانسوری و خود نگهدار حاکم شده که در پی حفظ مطالب مفید و  ارزش ها و اشاعه آنان می باشند.
نگارنده در پی دفاع بی و چون چرای از شبکه های مجازی و اجتماعی نیست ولی به عنوان یک واقعیت ملموس در دنیای امروز نمی توان از آن غافل بود، باید موشکافی و تحقیقات علمی زیادی در این زمینه به عمل آید، قریب به یقین راهکار قطعی نمی تواند ورود ممنوع باشد.کما این که با گسترش علوم و فنون شاید بتوان یک سیستم و شبکه  اجتماعی پر طرفداری را فیلتر نمود ولی از فردای آن روز ده ها نرم افزار دیگر طراحی و روانه بزار می شوند که جایگزین آن خواهند شد که تا کنون هم شده اند.
نتیجه این که اگر فرهنگ استفاده از شبکه های اجتماعی درست تدوین شود و آموزش داده شود اتفاقاً می تواند مفید باشند و  این امکان را دارند که جای خالی بسیاری از نداشته های فیزیکی دنیای امروز را پر نمایند،اما اگر به غلط مورد  استفاده قرار گیرند مانند بسیاری از سوء مصرف ها می توانند عقوبات خود را  داشته باشند، نکته مهم ارتقاء سطح فرهنگی عمومی و اجتماعی در سطح جامعه جهت استفاده صحیح از این بستر است که باید روی آن کار و برنامه ریزی کرد. باید برنامه ریزی و مهندسی دقیق فرهنگی در دستور کار قرار گیرد و آموزش های ورود و استفاده از این شبکه ها را به شهروندان آموزش داد و در متون درسی و کلاسی وارد نمود و استفاده از سیستم فیلترینگ را محدودتر کرد زیرا چاره کار در آن نخواهد بود.
 
 
 

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است -
آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد -

هفته نامه پیوند ایرانیان | ایران ، خوزستان ، اهواز