با این همه، به نظر می رسد انسان هایی نیز هستند که در عین اینکه به معنایی برای زندگی شان نرسیده اند، آن را پوچ و بی معنا هم نمی بینند و بر همین اساس نیز، هرگز به خودکشی نمی اندیشند. اینکه این افراد، چطور و چرا در چنین موقعیتی هستند، به حال درونی آنها برمی گردد و این حال درونی نیز، نتیجه و برآیند گردهمایی پنج عامل است که در این افراد به شکل سالم و سلامت باهم مجتمع شده اند: وراثت و ذخیره ژنتیکی، محیط زندگی و شرایط تربیتی، سن و سال، تجربه های ذهنی و سنخ روانی. هرگاه این پنج فاکتور به شکلی صحیح در کنار هم جمع شوند، سبب می شوند که فرد از نظر احساسی، هیجانی و عاطفی، به حالتی برسد که از آن به شور و شوق تعبیر می شود؛ حالتی که همان نشاط زندگی است.