شما اگر به بررسی آثار خلق شده از سوی نویسندگان ایرانی بپردازید خواهید دید که کمتر نویسنده ای توانسته به شهرخاصی تشخص ببخشد. احمد محمود در این میان و در این تراز، تنها استثنای ادبیات ایران است که در صدر نشسته است.
تلاش نگارنده بر آن بوده که آزادانه محتوای دل خویش را بنویسد و چه نیکو قلمی که اسیر فرم نشده است، آنچنان محتوای قوی و هوشمندانه بوده که سبب آفرینش و شکل دهی قابل قبول و جذاب اثر شده است.
شاید این روایت برخی از جوانان این اقلیم باشد که مشکلات معیشتی و فقر در عین ثروت خوزستان ناخواسته آنها را از نوجوان خام به کنشگر و بعضا مبارز سیاسی و اجتماعی بدل می کند، همچون بلوغ جنسی زودرس جوانان این اقلیم گرم!