شما اینجا هستید
اجتماعی » شرحی کوتاه بر یک حرکت اعتراضی از سوی روحانیت محترم استان خوزستان!


ویدیوی کوتاهی در شبکه های اجتماعی منتشر می شود که جماعتی در خیابان موکت پهن کرده اند و دارند نماز جماعت برگزار می کنند. اتفاقی که سالها روی داده و تکراری است و یک زمانی برنامه ی تبلیغی شماره یک ستاد اقامه ی نماز بود. مراسم در خیابانی آلوده به فاضلاب و آب های راکد و متعفن برگزار می شود.
خیابان نماد زندگی و رفت آمد است. کنار جماعت نمازگزار کسانی می آیند و می روند. سر و صدای بچه ها و زن و مرد شنید می شود. خیابان با بافت و شمایلی که دارد، به محله های حاشیه ای یک شهر درب و داغان شبیه است که با تشخیص چهره ی پیش نماز ، متوجه می شویم این محله، منطقه ای از کلان شهر اهواز است! عین دو! با جمعیتی چشمگیر و اکثریتی قریب به اتفاق از شهروندان شریف و برادران و خواهران عرب ما.
تفاوت بارز و برجسته ای که در این اقامه ی منحصر بفرد وجود دارد، و محال است اثرگذاری آن را با ساعت ها سریال سازی صدا و سیما و یا انتشار نشریات مقایسه کرد ، برگزاری بدون هیاهوی فقط یک نماز جماعت است!
نه سخنرانی صورت گرفته و نه کسی حتا روی کلیپ صداگزاری کرده! فقط از توضیحات نوشتاری همراه با بازپخش کلیپ است که ما می فهمیم این مراسم در منطقه ی عین دو انجام گرفته است!
خود این سکوت، بشدت سهمگین و اثربخش است. یعنی اگر کسی که مسوولیتی در این رابطه دارد و نقشی حتا کمرنگ در تراکم و افزایش و وجود فاضلاب در خیابان های این منطقه و یا سراسر شهر اهواز ایفا می کند، اگر از شرم و آزرم در دم بمیرد و جان بدهد، کار زیادی نکرده است!
موسوی فرد، نماینده ی ولی فقیه، برای چندمین بار است که حرکتی شوک آور نشان می دهد و افکار عمومی را متوجه خود کرده است.
وی در این کلیپ کوتاه و در این مراسم ساده، که در صف ردیف اول نمازگزاران ، یک جانباز جنگ تحمیلی که پایش را از دست داده و قادر نیست موقع قیام و قعود، دیگران را همراهی کند، با بلندترین و رساترین صدای ممکن، اوج استیطال و درماندگی و مظلومیت مردم اهواز را به گوش همه ی مسوولین کشور رسانده است.
صدا، فراتر از تصور و توان یک شهردار جوان و کم تجربه و یک مدیرعامل آب و فاضلاب است که دارد دور خودش می چرخد و کاری از پیش نمی برد!
صدا از فراز کاخ استانداری هم عبور کرده و تا پایتخت رسیده است.
اگر کاری به بازتاب های بین المللی و واکنش رسانه های خارج از کشور هم نداشته باشیم ( چرا که فی نفسه این مساله خیلی هم اهمیتی ندارد و هر چه هست، واکنش ها در داخل کشور است که برای ما مهم است ) ؛ این حرکت موسوی فرد از اعماق شهری برخاسته که فریاد مردمش را یا نمی شنوند و یا اگر می شنوند، کاری و حرکتی و اقدامی موثر برای بهبود و ترمیم و ساخت سازه ها و زیرساخت های ویران آن نمی کنند.
صدا از زیر پوست شهری با مردمی صبور و محجوب و فقیر برخاسته و تمام فاصله ها را در می نوردد.
دستور مقام معظم رهبری نیز پیش از این به صراحت در خصوص رسیدگی به وضعیت آب و فاضلاب شهر اهواز صادر شده و باز هیچ تغییری در این راستا روی نداده است.
شاید گناه و قصور را باید در چیدمان و برگزیدن و سپردن مسوولیت ها به افراد غیرمفید و ناتوان جستجو کرد.
هر چه هست، اهواز امروز، در هیات همان جانبازی خلاصه شده که در صف اول نشسته است و قادر نیست کاری از پیش ببرد و روی به درگاه خداوند بلند کرده و صدایش را موسوی فرد به گوش همه رسانده است.
 
 

 

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است -
آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد -

هفته نامه پیوند ایرانیان | ایران ، خوزستان ، اهواز