بیست ویکمین جلسه ی شورای عالی سیاست گذاری جبهه اصلاح طلبان  با حضور اکثریت اعضا برگزار شد.
در این جلسه با توجه به تجارب فرایندها و سازو کارهایی که در تهیه ی فهرست های انتخاباتی در دوره های گذشته وجود داشت، بحث و تبادل نظر صورت گرفت و با آسیب شناسی روندهای پیرامون این سازوکار و نقاط ضعف و قوت آن، بر ضرورت اتخاذ روشی شفاف و دموکراتیک که انسجام و وحدت جبهه ی اصلاح طلبان را مخدوش نکند تاکید شد.
تا اینجای  کار حرفی نیست!  ولی  نکته ی مهمی که در خصوص  شورای  عالی سیاست گذاری  جبهه ی اصلاح طلبان وجود دارد، بازنگری! در انتخاب و چینش  افرادی است که مدتهاست در استانها، به عنوان  نمایندگان شورای عالی جبهه ی اصلاح طلبان،   انتخاب شده اند و کماکان به فعالیت مشغولَ ند  و با کمی دقت متوجه می شویم از اقبال عمومی حتا نزد علاقمندان و متعلقان به جبهه ی اصلاحات برخوردار نیستند و در این دو سه دوره ی انتخابات مجلس و ریاست جمهوری و نیز شوراهای اسلامی شهر و روستا _ در واقع _ به عنوان نمایندگان این جبهه رفتارهای فردی و بنا به مصالح خود را اعلام و اعمال  می کردند و می کنند!
بصورت مشخص در استان خوزستان، طیف کنشگر و مطلع و آگاه  در امور فرهنگی و سیاسی، اجتماعی که در رسانه های مستقل و در نهاد دانشگاه و نیز در افکار عمومی  حضوری  بالنده و پرسشگر دارند، در این رابطه با پدیده ی شگفتی مواجهند!
افرادی به این جبهه منتسب حضور مستمر و ابدی! دارند که در بسیاری از موضع گیریها از کیسه ی جبهه ی عالی  اصلاح طلبان خرج می کنند؛ ولی واقعیت این است بطور عام  در جهت منافع و مطامع باندی و گروه حداقلیِ  حلقه و یاران نزدیک! به خود  بهره گیری  میکنند!
افکار عمومی علاقه مند و همسو با نگرش اصلاح طلبی به این معضل اساسی اعتراض شدید دارند و  خواهان یک بازنگری دقیق و اصولی در این رابطه هستند.
نگرش بدبینانه می گوید و سعی دارد عنوان کند که مردم و افکار عمومی از بازیهای سیاسی و جناح بندیها دل زده و خسته شده اند و دیگر اقبالی به جبهه ی اصلاحات نشان نمی دهند.  ولی با حفظ و نظرداشت عمده ی تحلیلها از کف افکار عمومی گرفته تا تحلیل های مبتنی بر داده ها و آمار علمی، حضور شاداب مردم در انتخابات  پیش رو _ انتخابات مجلس ؛ اسفند ۹۸ _ قابل پیش بینی است.
چه در جبهه ی اصلاحات و چه در طیف مقابل و جریان اصول گرا، باید یک خودترمیمی و بازنگری در افراد ستادی و تسویه ی بدون مماشات و حذف کسانی که از این موقعیت همواره به سود خود بهره ی شخصی و باندی بردهاند و اعتقادی به رفتار سالم و معطوف به پیشبرد و تعمیق مبانی رفتار سیاسی در متن جامعه نداشتند و ندارند؛ بنماید  و کنکاش و تجزیه تحلیل رفتارهای این  چند سال اخیر را که موجب یاس و وازده گی مردم شده اند و اعتماد مردم را مخدوش کردند، سرلوحه ی حضور و فعالیت جاری خود  و یک امر ضروری  تلقی کنند؛ اگر خواهان شفافیت رفتار  و تشویق و جلب افکار عمومی و حضور باشکوه مردم پای صندوق های آرای عمومی در انتخابات پیش رو هستند.
یعنی به زبان ساده تر ، کسانی که امروز  خود را در خوزستان مدیران و لیدرهای جریان اصلاح طلبی می دانند، محل واکاوی جدی  هستند!  و باید این پرسش اساسی را مطرح کرد که چگونه و با کدام مجوز  خود را بعنوان  سرشاخه ها و رهبران  جریان اصلاح طلبی در خوزستان معرفی  و تلقی می کنند؟! و چگونه به خود اجازه می دهند، در حالی که فقط راهبران چهل _ پنجاه پیمانکار و لابیگر اقتصادی هستند، در همه ی عرصه های سیاسی نیز  حضور فالش! و سراسر عیب و ایراد و مزاحم و دست و پاگیر دارند و نیز مدافع ضعف فاحش مدیریت اجرایی استان و مدیران ناتوان و کم مایه هستند، ( چرا که منافع مالی و راز بقایشان در این مساله نهفته است! )؛ و آشکارا و با در اختیار داشتن تریبونهای رسانه های قابل خرید و فروش و ضعیف النفس، خود را تنها سخنگویان و وارثان و هادیان تفکر اصلاح طلبی در خوزستان معرفی می کنند!
در حالی که واقعیت چیز دیگری است و این جماعت و این افراد  با نام و نشان،  فوقش  تعلقی فراگیرتر از ۳۰ یا ۴۰ نفر ندارند و همه ی هم و غم شان نیز چیزی ورای  گرفتن پست و مقام و صندلی  برای یک تعداد  آدم ضعیف و فاقد تخصص و اندوختن ثروت و اندوخته از طریق نامشروع نیست!
و این گونه است که مشی  اصلاح طلبی  و مرام و قواعد بازی سیاسی  در خوزستان توسط این افراد  به شکل بارزی، سخیف و بی ارزش شده است.
شایسته است شورای عالی سیاستگذاری جبهه اصلاح طلبان به این موضوع ورود کند و بیش از این اعتبار و آبروی جریان اصلاح طلبی که هنوز  در باور بخشی از مردم امیدوار، یک گریزگاه برای  بهبود شرایط سیاسی و زیست بهتر است، تباه نشود!